Lian Verwijmeren en Mark Pennings zijn sinds enkele maanden werkzaam als geestelijk verzorgers bij Pergamijn. De ene is een oude bekende (Lian werkte jaren geleden als begeleider in Echt), de ander is nog ‘vers’ in het vak. Samen gaan ze er helemaal voor en vullen ze deze duobaan met veel enthousiasme in.  
 

Welke bijdrage kan een geestelijk verzorger anno 2024 leveren aan de zorg en begeleiding?  

Lian: “Dat is een goeie vraag want de invulling van geestelijke verzorging nu is erg veranderd ten opzichte van vroeger. Een organisatie zoals Pergamijn heeft haar wortels in het katholieke geloof en van daaruit werd de rol vormgegeven. De moderne geestelijke verzorging focust zich meer op de ontmoeting met de cliënt, en als geestelijke verzorgers sluiten wij zoveel mogelijk aan op de levensbeschouwing van de cliënt, welke dat dan ook is.  

Mark: “Onze eigen levensbeschouwing doet er ook niet toe. We gaan in de eerste plaats uit van de vraag, wens of behoefte die leeft.”  
 

Dus jullie werken vooral op vraag? Of is er ook een vast aanbod, vieringen bijvoorbeeld? 

Lian: “Vieringen doen we nog wel, maar minder dan voorheen en anders ingevuld. Onze voorganger Axel was begonnen met themavieringen rond universele zingevingsthema’s zoals troost of hoop. Dit aanbod willen we graag blijven doen, drie of vier keer per jaar. Zo houden we wel nog genoeg tijd over voor de vragen die op ons afkomen.”  

Mark: “We vinden het nog lastig om al verder na te denken over een aanbod. Je moet een organisatie en vooral de cliënten toch eerst beter leren kennen. Je voelsprieten uitsteken en uitzoeken wat de behoefte is. Niet zomaar wat gaan doen.”  
 

Welke vragen leven er zoal?  

Lian: “We merken dat rouw en verlies belangrijke triggers zijn. Dit mag je heel breed interpreteren: niet enkel sterven. Rouw kan ook gaan om het verlies van gezondheid en mogelijkheden van jezelf of van een dierbare, bijvoorbeeld. Je kunt niet meer wat je kon en dat betekent onvermijdelijk afscheid nemen van wat was. Wij kunnen de cliënt, diens omgeving en begeleiding helpen om ruimte te maken voor de emoties.”  

Mark: “Dat klopt, momenteel zien we veel vragen rondom rouw en verlies, maar zingeving is veel breder dan rouw en verlies. Het leven is erg complex, en dat betekent dat levensvragen eigenlijk ook alle kanten op kunnen. Waar sta jij voor op? Wat is voor jou belangrijk? Het hoeft niet altijd over rouw en verlies te gaan.”
 

Over die vragen gesproken: stel een cliënt, diens omgeving of begeleiders zitten met een vraag of behoefte. Hoe komt die vraag bij jullie?  

Lian: “Dat gaat bijvoorbeeld via de gedragsdeskundigen of begeleiders die ons een signaal geven wanneer ze merken dat een cliënt en/of diens omgeving met vragen zit.” 

Mark: “ Anders dan vroeger hebben wij nu geen vaste stek meer.  

Maar natuurlijk zijn we ook per e-mail of telefonisch te bereiken. Zo proberen we klaar te staan voor teams en collega’s.
 

Veel succes bij Pergamijn Lian en Mark! 

Nog een paar weken en dan mogen de nieuwe bewoners van Prior 41-44 hun intrek nemen in het vernieuwde gebouw. Spannend en veel werk voor collega’s voor én achter de schermen.
 

Alle spullen in een doos, de vrachtwagen laten voorrijden en klaar? ‘Nou, zo makkelijk is het niet’, lacht facilitair consulent Kelly van der Aa. ‘Er komt veel bij kijken. Spullen labelen, bepalen wat waar komt, leveranciers die op het juiste moment naar het nieuwe adres moeten, schoonmaken…’
 

‘Gelukkig hebben we een draaiboek. Stap voor stap staat alles beschreven, met duidelijke afspraken over wie-doet-wat’, legt Kelly uit. ‘Veel werk voor de begeleiders en gedragsdeskundigen, maar ook achter de schermen werken meerdere afdelingen samen aan zo’n verhuizing.
 

De verhuizing is ietsjes later dan eerder vooropgesteld was. In de 2^de week van oktober staan de verhuizingen gepland.

In het voorjaar van 2024 hebben een aantal medewerkers van Pergamijn, Daelzicht en Radar met succes de opleiding tot gespreksleider moreel beraad afgerond. Dit diverse team bestaat uit een cliëntbegeleider, een senior cliëntbegeleider, een geestelijk verzorger, een gespecialiseerd begeleider en meerdere gedragskundigen. Zij staan klaar om medewerkers te ondersteunen bij het aanpakken van morele vraagstukken. Zo helpen zij bijvoorbeeld in bepaalde situaties de context beter te begrijpen, verschillende perspectieven te verkennen en gezamenlijk een beslissing te nemen op basis van ieders waarden en normen.

Ook collega's die niet in de directe zorg werken, zoals kantoorpersoneel, dragen hun steentje bij om onze cliënten een fijne zomer te bezorgen. Zij kunnen namelijk meedraaien als helpend handje op een woning. Door het bieden van deze hulp, verlichten ze de werkdruk van onze zorgmedewerkers en creëren ze meer ruimte om iets extra's voor de cliënt te doen. Vorige maand heeft Nancy, ondersteuningsfunctionaris van de CCR, twee keer meegeholpen op Slakke Weiden als helpend handje. Zij deelt graag haar positieve ervaring.
 

Nancy vertelt:
 

Op donderdag 18 en 25 juli stapte ik met veel enthousiasme om 08:00 uur binnen bij Slakke Weiden 1 in Hoensbroek. Bij aankomst werd ik warm ontvangen door Gerrie, John en Josette. Ze verwelkomden me niet alleen hartelijk, maar zorgden er ook meteen voor dat ik aan de slag kon. De magen van de bewoners moesten immers gevuld worden voordat de bus om 09:30 uur zou vertrekken om een viertal bewoners naar de dagbesteding te brengen.
 

De heren wisten precies wat ze wilden. Ze gaven duidelijk aan hoe ze hun boterham gesneden, gevouwen of geknipt wilden hebben. Het was geweldig om te zien hoe duidelijk ze hun voorkeuren uiten. Terwijl ik druk in de weer was met de boterhammen, werd ik vrolijk begroet door dancing queen Faith, die samen met Mity en Paul in de aangrenzende keuken ging ontbijten.
 

Nadat iedereen vertrokken was, was het tijd voor een kop thee en een korte evaluatie van het ochtendprogramma. We bespraken hoe de eerste helft van de ochtend was verlopen en lachten om de kleine momenten die de dag speciaal maakten.
 

Na deze korte pauze was het tijd om de handen weer uit de mouwen te steken. Onder toeziend oog van Mity begon ik aan het schoonmaken van de keukenkastjes, tafels en andere ruimtes. Maar het bleef niet bij schoonmaken alleen; er was ook behoefte aan het opruimen van de kast met persoonsgebonden spullen. Samen met Mity ging ik aan de slag. We sorteerden de spullen zorgvuldig: wat kon weg, wat hoorde bij het zomergoed, en wat moest netjes gesorteerd worden bij het wintergoed. Tot onze verrassing vonden we achterin de kast zelfs een paar kledingstukken die Mity al lang kwijt was. Haar grote glimlach en tevreden “dankjewel” toen de kast er weer netjes uitzag, maakten mijn dag helemaal goed.
 

Dit is precies de reden waarom ik me heb opgegeven als helpend handje. De dankbare glimlach, de ondeugende blikken van de bewoners die zich afvroegen wat ze me nu weer konden wijsmaken, en de voldoening van het ondersteunen van de medewerkers die zich elke dag weer met hart en ziel inzetten voor deze geweldige groep bewoners. Het was een fijne ervaring en ik kijk ernaar uit om nog meer van deze waardevolle momenten te beleven!

Zondag is het eindelijk zover: Fiësta Pepino 2024! We delen graag nogmaals het programma van de dag. Voor iedereen die erbij is, heel veel plezier!

Neem voor meer informatie contact op met Vrijetijd@pergamijn.org